De laatste week van juni 2017 hebben de Aeldebharan Sisters samen met hun moeder weer een weekje vakantie gevierd in het buitenland. Zoals jullie weten zijn wij Queen Madyson, Princess Purdey en Princess Cassy. Wij staan aan het hoofd van het land van Aeldebharan. Grenzend aan een mensenstadje Wehl. Deze x ging het naar Zell am See in Oostenrijk. We zijn al vaker in Oostenrijk geweest. Namelijk in Fiss (Hotel Naturlich, aanrader) en op doorreis naar Molveno, Italie (Hotel Lory, aanrader). Ook Tsjechie, Duitsland, Ardennen en natuurlijk de Nederlandse kusten hebben we eerder bezocht. 

Vrijdag morgen vroeg vertrokken met chauffeur Peter en onze gezelschapsdame Jacqueline. Het was een lange rit door de duitse files. Regelmatig stoppen en toiletteren. En vooral veel schoonheidsslaapjes gedaan. In de auto hadden we allemaal onze eigen bench. In Nederland waren we al eerder langs de hofarts geweest voor de benodigde inentingen. Je wilt in het buitenland tenslotte geen vervelende ziekte oplopen. In Oostenrijk kwamen we aan met zeer veel regen en hagel. Dus we hebben eerst onze chauffeur en hofdame Jacqueline er op uitgestuurd om het geboekte appartement te verkennen. Moet wel schoon zijn natuurlijk. Krapper is wel gezellig voor een week. We hebben onze goedkeuring eraan gegeven. Op de eerste etage van een oostenrijkse boerderij in ruste . Prima appartement, aardige menseigenaren, een omaatje die beneden ons woont met 2 aardige katten, wat konijnen en kippen. We hadden een eigen slaapkamer voor onze benches. Mooi breed balkon met een onovertroffen uitzicht op de bergen en het meer. Ons appartement lag op ca. 1800 meter van het centrum van het dorp. Zo'n 200 meter hoger, dus een leuk klimmetje. Een aanrader voor andere honden met hun verzorgers. We waren echt welkom. Als we uit het appartement 1 trapje naar beneden neerdaalden kwamen we beneden bij de auto en oprit terecht. We konden direct de doodlopende weg verder de berg op om onze behoeftes in de vrije natuur te doen met een zeer aangenaam uitzicht. Niemand die ons lastig viel. Al met al een tip voor mede-staffy's.  Bauernhof Birkhofl in Zell am See (www.top-appartement-zellamsee.at). Ook onze staatskas werd niet geplunderd door de huur van ons buitenverblijf.

De volgende dag namen we ons personeel mee op een uitje in de bergen. Eerst met de Cityexpres gondel direct vanuit het stadje de berg op. Daar hebben we aangenaam kennis gemaakt met een gedistingeerde Engelse Bullterrier en zijn gezellen. Hapje, drankje en even heerlijk in het gras onze ruggen gepoetst. Daarna een hike in de buurt. Ons personeel had er nog geen genoeg van en wilde hoger de berg op. Dus op naar de Schmittenhohe op 2000 mtr. Weer met de gondel omhoog. Uniek voor Zell am See is dat hier voor de eerste keer ooit een Lama in een gondel naar de top van de gletsjer reisde. Nu is het onze beurt !!.

Onze mensen kregen een Sommerkarte bij het appartement zodat ze voor niks mensengeld mee konden. Wij reizen sowieso gratis in gondels. Als er meer mensen mee de gondel in gaan, kunnen ze ons verplichten om een muilkorf om te doen. Een soort monddoekje waardoor wij de mensen moeilijker kunnen ruiken. Dit is een mensen regel waarschijnlijk ter bescherming tegen hun geur maar we hebben er geen gebruik van hoeven te maken. We zaten altijd alleen met ons personeel in de gondel op 1 grote gondel na. En dan bleven de oosterse mensen uit onze buurt. 

Er waren veel oosterse mensen in Zell am See die soms ook wel monddoekjes voor hadden. Met veel respect keken ze naar ons. Naar onze mooie gespierde glimmende zwarte verschijning. Ze kwamen niet bij ons in de buurt. Wel werden we vaak stiekem gefotografeerd. Eentje wilde onze foto's uitwisselen met zijn foto's van zijn kamelen. Via instagram konden we deze ook bewonderen. Hij had hele snelle die ook erg prijzig waren. Wij hebben niet zoveel met kamelenvlees. Onze voorkeur gaat uit naar vers rundvlees en vis. 
En ze passen niet in de gondels.

Zelf komen de oosterse mensen hier alleen in de zomer, niet tijdens de ramadan en vinden het prachtig hier. Groen, water, sneeuw, regen. Ze komen vooral uit Saudi arabië, kuwait en de emiraten. Ze eten voornamelijk in hun eigen restaurantjes of op hun kamer en komen niet in een bar. Sommige nemen hun eigen auto's mee naar Oostenrijk zodat ze zelf mogen rijden.  

Boven aangekomen hebben we in navolging van keizerin Elisabeth van Oostenrijk het naar haar genoemde Sissi rondpad gelopen en wat paragliders begroet. Ons personeel heeft leuk gekletst en werd ook nog eens getrakteerd op prachtige uitzichten, kaffee, kuchen en een biertje.

Wat zorgen wij toch goed voor ze. 's-Avonds mochten ze bij ons op de bank verblijven en ons voor de tv gezelschap houden. We hebben ze ook wel eens weggestuurd zodat ze zonder ons met hun soortgenoten konden uit eten. Dat waardeerden ze zeer. Zeker de avond dat er muziek feesten in het dorp plaatsvonden.

Je moet ze natuurlijk wel consequent behandelen dus de volgende dag weer vroeg op zodat ze ons naar de gondels konden vervoeren. Dit keer stond de gletsjer Kitzsteinhorn op het programma. Met 4 stations en 3 liften er tussen kwamen we boven de 3000 meter aan op de gletsjer. Veel sneeuw en ijs. Heerlijk om in de koude sneeuw te happen en weer prachtige uitkijkjes naar andere bergen. Na een sneeuwgevecht van hofdame en koetsier gingen we terug naar de Mittenstation. Onze begeleiders namen een soepje en wij kregen Kaiserschmarren van onze buurman nadat we hem een hele tijd indringend aan hadden gekeken. Zijn kinderen wilden het niet, wij wel. Eten is om te delen.tenslotte. En zeker met ons. 

Een nieuwe dag, een gondel. Dat is ons motto. Dus wederom op pad. Nu met de sonnenalmbahn naar 1400 meter. Niet zo hoog deze keer. Van hieruit zijn we heerlijk naar beneden gelopen, terug naar het dalstation. Dwars door de mooie bossen en elk watervalletje moet je natuurlijk even proeven. En dat water smaakt goed hier zeg. Lekker pootje badderen. 

Memorabel was ook onze trip naar de stuwmeren bij Kaprun op meer dan 2000 meter hoogte . Eerst met onze koninklijke stationkoets naar de parkeerplaats. Onze begeleiders kochten kaarten voor ons. Deze x moesten wij wel betalen en hun niet. Nou ja, onze monddoekjes mochten we in de rugzak houden. Die hebben we deze vakantie dan ook niet gebruikt. Eerst met de bus omhoog met grote snelheid en enkele centimeters ruimte naast de banden. Toen met een spectaculaire grote open lift aan kabels schuins wel 400 meter omhoog. Daarna weer de bus in en verder naar boven. Aangekomen bij het stuwmeer zijn we met onze begeleiders over de dam en door tunnels naar de andere kant gelopen. Wat een hoogte. En wat veel lekker water. De elektriciteitscentrale levert aan een groot deel van Oostenrijk de elektriciteit. Het heeft wel 4 waterreservoirs waarvan wij er 2 geproefd hebben. Ook hierboven weer veel aardige mensen die graag met ons koninklijke gezelschap op de foto wilden. We zijn met zijn drie-en natuurlijk wel een attractie. En daar hebben wij begrip voor, vooral als we daarna geaaid en geknuffeld worden. Eten erbij is ook gewenst. 

Terug naar ons appartement zijn we gestopt bij een snelstromende rivier. Niet diep en met veel stenen en stokken. Prinses Cassy kan stokken onder water oppakken dus die vindt er altijd wel 1. Wel oppassen dat we niet te diep gingen. Het water was tenslotte wel wat koud. En lekker.

Op onze laatste volle dag in keizerin sissi's vakantieplek, stonden weer nieuwe routes op ons programma. Met de city express gondel omhoog en door een prachtig bos verder gelopen naar de BreiteEckAlm. Wederom werd ons gevraagd om in Oostenrijk te blijven. Onze verschijning is erg geliefd bij de horeca. En elke x kregen wij eerder een drinkbak voorgeschoteld als onze begeleiders hun koffiekop. Top land hoor, Oostenrijk. Italie is ook erg leuk en lekker. Daar waren we vorig jaar in de italiaanse alpen. Molveno. Ze hebben daar heerlijke pizza-randen. Na kaffee, kuchen und bier moeten we onze begeleiders weer aansporen voor de tocht naar beneden. Bij de gondels lopen we eerst nog een rondje om een meer met het uitzicht op de Schmittenhohe, Grossglockner en Kitzsteinhorn. Allemaal gletsjers in de verte. Nog even gezwommen in het meertje en de stok die Cassy probeerde op te duiken was toch iets te groot voor haar. Het bleek een grote dikke slang waarmee water aangezogen kon worden door een tractor. Nou jah zeg. Cassy genept. 

Omhoog en omlaag lopen wisselt Queen Madyson vaak van begeleider. Prinses Purdey wordt meestal vergezeld door de hofdame. De koetsier is de trouwe volger van prinses Cassy. Zo zijn onze hofregels.

Na een week verblijf in de schone luchten en wateren op eenzame hoogten wordt het weer tijd om te vertrekken naar het thuisland.
De koets werd in orde gemaakt en we hebben heerlijk 12 uur rondgehobbeld. Onderweg werden we nog verblijd door onze gezellen op goed voedsel en op tijd een drankje. Wat een top personeel hebben we toch. Zonder hun hadden we deze mooie reis niet kunnen maken. 
Volgend jaar maar eens wat aan hun CAO gaan sleutelen.

Groetjes,
Madyson, Cassy en Purdey of Aeldebharan.